Je herkent dit vast wel, soms ben je er klaar mee en wil je “je lichaam terug” maar je wilt ook blijven genieten van deze mooie periode omdat ook hier een einde aan zal komen. Borstvoeding geven is een mooi, intiem moment tussen jou en je baby. Helaas niet voor iedereen weggelegd maar wanneer het wel lukt, het beste wat je voor je kindje kan doen; het zorgt er bovendien voor dat je baby een perfect afgestemde mix van voedingstoffen en afweerstoffen binnenkrijgt.
“Breastfeeding is a mother’s gift to herself, her baby, and the earth.”
Vanaf het moment dat ik zwanger raakte wist ik dat ik borstvoeding ging geven, het beste wat een moeder haar kind kon geven was in mijn ogen borstvoeding. Maar dat het geven van borstvoeding eigenlijk helemaal niet vanzelfsprekend was, had ik eigenlijk als kersverse moeder niet over nagedacht.
Borstvoeding ging niet van een leien dakje, de eerste twee weken waren tenenkrommend pijnlijk. Ondanks het smeren van Purelan (soort van dikke vaseline die je op je tepel moet aanbrengen) vond ik borstvoeding echt iets waar je je door heen moest bijten. Ik moest me echt vasthouden aan de gedachte dat dit het beste is wat ik voor mijn kind kan doen, het werd echt een mantra. Want anders hield ik dit niet vol.
Na ongeveer twee weken zijn je tepels het gewend, ik had gedacht dat het makkelijker zou zijn bij de tweede aangezien ik al eerder borstvoeding had gegeven maar dat was dus niet zo, bij zowel Kenzo als Rosette, beiden even doorbijten door de pijn. Wellicht herken je dit en had jij dit ook gedacht toen der tijd, wat een grap. Het was net zo tenenkrommend als de voorgaande keren maar ook net zoveel waard wanneer je er doorheen bent.
Borstvoeding geven was voor mij de intieme momenten waarbij ik even samen kan zijn met mijn kindje, een moment die we samen ongestoord konden delen. De momenten waarbij ik kan kijken naar mijn kindje, zachtjes kan strelen door de haartjes, langs de wangetjes aaien, soms de handjes vasthouden en er een kusje op te geven. Even een “jij en ik” moment.
“Wanneer je aan de borst ligt dan haal ik graag mijn hand door je zachte blonde haren, eigenwijs springen ze weer terug. Terwijl ik je haar weer naar achteren strijk denk ik weer aan de baby tijd en hoeveel je bent gegroeid in een ontzettende korte tijd.
Je wordt wakker en je handen gaan naar je hoofd om mij te laten stoppen met aaien. Ik heb de boodschap begrepen en pak je hand en geef een kus in je handpalmen. Je vingertjes klemmen om mijn hand en ik voel hoe zacht je handje is. Ik geef er een kus op en hou hem tegen mijn gezicht aan terwijl je verder slaapt.
Kijkend naar beneden, naar mijn mini mens die groeit als kool, voel ik me trots en warm van de liefde die ik voor je heb. Als ouder is het niet altijd rozengeur en maneschijn, maar voor dit moment even wel.”
Soms leek het onhandig om een rustig plekje uit te zoeken maar uiteindelijk ben je wel blij hem gevonden te hebben want dit zijn vaak de momenten om samen even bij te komen van de situatie waar je in zit. En dan kunnen jullie beiden tevreden terug naar de orde van de dag.
In het verleden wanneer ik niet thuis was, had ik shawltjes, hydrofiele doeken en draagdoeken bij me om me te bedekken wanneer ik borstvoeding ging geven. Of ik ging op het toilet terugtrekken om daar rustig te voeden. Ik voelde me zo ongemakkelijk in het openbaar, bang dat iedereen mij zou zien.
Dat mensen zich eraan konden storen was niet het probleem bij mij. Want iedereen weet dat dit gewoon de natuur is, tenminste ik en jij die borstvoeding geeft. Maar voor mij was het probleem dat ik mijzelf bloot ging geven, dat mensen het gingen seksualiseren zonder dat dat de bedoeling is. Daar had ik problemen mee vanwege mijn PTSS trauma en om de controle te houden, ging ik mezelf bedekken tijdens de borstvoeding.
Gaandeweg met drie kinderen raak je het borstvoeding geven wel gewend en kan ik niet meer terugtrekken met drie kinderen op het toilet. Rosette trekt alles wat haar bedekt eraf en dan moet ik wel kiezen uit haar honger laten lijden of voeden. Mijn moederinstinct neemt het over van mijn angst, dan is de keuze gauw gemaakt.
Dus geef je nog borstvoeding of ben je op het punt om de handdoek in de ring te gooien of vindt je het moeilijk om te geven? Blijf proberen, als moeder bezit je over krachten waarvan je het bestaan niet eens vanaf weet. Besef dat dit de natuur is en dat dit een gegeven is. Ook weer een periode dat misschien niet makkelijk is in het begin maar uiteindelijk zo mooi op het eind.
