Of het je enige, tweede, derde of vierde baby is, het maakt allemaal niet uit want als het je laatste baby is dan weet je dat deze momenten van opgroeien ook je laatste zijn die je gaat meemaken. Je kan er dubbel van genieten maar binnenin neem je ook soort van afscheid en dit kan en mag je best voelen.
Rosette is mijn laatste baby, ze heeft een oudere zus en broer van een andere papa. In de tijd van haar zus en broer heb ik een moeilijk leven gehad met veel emoties en een scheiding tot gevolg, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik van mijn kleintjes kon genieten toen. Nu met Rosette erbij heb ik een rustig en beter leven met ons vijven, als een mooi liefdevol gezin, en begin ik te genieten.
Mijn laatste baby, ik blijf het maar zeggen om het mezelf te herinneren. Om mezelf eraan te wennen dat dit ook echt de laatste is, om mezelf te herinneren om niet lang te blijven hangen in vervelende situaties maar moet gaan genieten van het opgroeien van mijn laatste baby want het gaat zo snel. Sneller dan dat ik mezelf kan overtuigen dat dit mijn laatste baby is.
Voor je het weet, zijn de bijzondere momenten, de mijlpalen een gewenning. Het hoofdje optillen, het omdraaien, zelfstandig tot zit komen, zelf de beker vasthouden om te drinken, het staan, het lopen en zelfstandig leren eten, allemaal dingen waar we als ouder zo hard om hebben geklapt en gejuicht. De trotse momenten die een glimlach op haar en ons gezicht toverden, het gaat zo snel en voor we het weten is dit normaal geworden.
Uren kan ik kijken naar hoe zij iets doet, hoe zij iets probeert maar niet weet hoe. Hoe zij zich frustreert dat het haar niet lukt en uiteindelijk mama of papa erbij haalt en soms helpen haar grote zus en broer haar. En soms lukt het haar en dan is zij zo ontzettend trots! En ik zit dan bij haar, te kijken hoe zij dit doet, te wachten tot ze mij om hulp vraagt. Of niet. Ik ben zo ontzettend trots wanneer het haar lukt en zij lekker aan het spelen is.
Als moeder voel het heerlijk om te kunnen genieten van hoe zij rustig aan het spelen is en tegelijkertijd zo goed samen kan spelen met haar grote zus en broer. Leuk om te zien hoe zij kan genieten van gezelschap maar ook prima alleen kan spelen wanneer zij er niet in de buurt zijn. Hoe zij het ene moment zo vriendelijk kan zijn en vol trots haar speelgoed aan ons toont. En hoe ze aan het oefenen is met haar emoties en soms van die grappige driftbuien hebt waar we als ouder eigenlijk niet om mogen lachen.
Wanneer zij haar armen uitstrekt, is altijd wel iemand die er voor haar is, om haar op te tillen voor een knuffel of om iets te pakken, en ik, ik geniet zo ontzettend veel van haar armpjes om mij heen. Hoe zij mij soms stevig vasthoudt, haar hoofdje in mijn nek legt en haar beentjes om mij heen. Hoe zij mij soms nodig heeft om haar pijntjes weg te kussen of haar te troosten bij verdriet, ik voel zoveel liefde en ben blij er te mogen zijn voor haar.
Wanneer ze slaapt, geniet ik, ik kijk naar haar gezicht hoe vredig ze aan het slapen is. Haar mooie wimpers, haar neusje en haar mond. Ik herinner me hoe klein ze was toen ze net was geboren. Hoeveel zij is veranderd en hoe wij zijn veranderd. Ze was zo klein en zo teder; de kleine handjes met mini vingertjes, de kleine voetjes met mini teentjes. Hoe zij heerlijk tegen me aan lag van heel mini tot nu, het is allemaal zo snel gegaan.
Van een draagzak in de babymaat naar een draagzak in peutermaat, ook aan deze verandering moet ik wennen. Vanuit de draagzak/-doek kijkt ze graag rond en wijst ze naar alles wat ze interessant vindt. Van een kleine frummel dat ik dicht bij me mocht dragen naar een nieuwsgierige peuter die klaar is om de wereld te ontdekken. Ik geniet en koester deze momenten want dit zijn de laatste.
Rosette is onze kers op de taart, zij maakt ons gezin compleet. Ik kan geen beter zusje wensen voor Sophia en Kenzo, ben zo ontzettend trots op hoe vriendelijk en liefdevol zij is en hoe goed zij past in ons gezin. En zo ontzettend trots op hoe goed ons gezin past bij haar, hoe geduldig haar grote zus en broer naar haar zijn en de band die ze hebben. Als moeder is dit toch alles wat je had willen wensen voor je gezin, dit kan niet beter.
“I am your mother, you are my child. I am your quiet place, you are my wild. I am your calm face, you are my giggle. I am your wait, you are my wiggle. I am your dinner, you are my chocolate cake. I am your bedtime, you are my wide awake. I am your lullaby, you are my peek-a-boo. I am your goodnight kiss, you are my I love you.”
Mijn laatste baby, hierna komt er geen meer. Stiekem heb ik gehuild op haar eerste verjaardag want het is allemaal zo snel gegaan, ik kan de tijd niet stop zetten of haar klein houden. Ik moet hier van genieten en accepteren dat zij mijn laatste baby zal zijn. Ondertussen neemt mijn hart afscheid van de mooie kleine baby momenten die ik heb gehad, en ben ik er dankbaar voor. Mijn hoofd is nog bezig te accepteren dat dit mijn laatste baby is maar zal wel de momenten omarmen die nog gaan komen.
